បដិសេធពន្លឺ
ពីព្រលឹមថ្ងៃទី 21ខែធ្នូ ឆ្នាំ 2010 មានច័ន្ទគ្រាសពេញតួនៅក្នុងរដូវរងារ ហើយខ្ញុំជាមនុស្សម្នាក់បានឃើញព្រឹត្តិការណ៍នេះផ្ទាល់ភ្នែក ដែលព្រឹត្តិការណ៍នេះធ្លាប់បានកើតឡើងម្តងដែរ កាលពីឆ្នាំ1638។ ស្រមោលងងឹតនៃផែនដីខិតចូលមកបន្តិចម្តងៗ ហើយបានឈប់ទ្រឹងបាំងពន្លឺខែពេញវង្ស ក៏បានបង្កើតជាពន្លឺក្រហមស្រគាំឡើង។ វាជាព្រឹត្តិការណ៍គួរឱ្យកត់សម្គាល់ និងស្រស់ស្អាតណាស់។ យ៉ាងណាម៉ិញ ហេតុការណ៍នេះបានរំលឹកខ្ញុំថា ភាពងងឹតដែលមើលឃើញនេះ ជាផ្នែកមួយនៃស្នាមព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បានបង្កើតមក រីឯភាពងងឹតខាងឯវិញ្ញាណវិញ គឺមិនមែនទេ។
លោក ស្គូតធីស ជាគ្រូគង្វាលនៅអាឡិកសាន់ឌឺ ម៉ាកឡារ៉ែន (Scottish pastor Alexander MacLaren) បាននិយាយថា “អស់អ្នកណាបានច្រានចោល មិនទទួលយកពន្លឺគឺជាឪពុកនៃសេចក្តីងងឹតសូន្យសុង រីឯអស់អ្នកណាដែលមានពន្លឺហើយ តែមិនបានទុកចិត្តនឹងពន្លឺនោះប្រៀបដូចជាដុំពពកខ្មៅងងឹតយ៉ាងក្រាស រុំព័ទ្ឋជុំវិញខ្លួនអ្នកនោះ រកមើលអ្វីមិនយល់សោះ”។ ព្រះយេស៊ូវបានរៀបរាប់ពីការរូបកាយនេះ ដើម្បីនាំឱ្យស្គាល់ពីចិត្ត និងគំនិតខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណ ដែលបានបាត់ពន្លឺទៅដោយទ្រង់មានបន្ទូលថា “ដូច្នេះ បើពន្លឺដែលនៅក្នុងខ្លួនអ្នកជាសេចក្តីងងឹតហើយ ចុះសេចក្តីងងឹតនោះបានជាខ្លាំងអម្បាលម៉ានទៅហ្ន៎!”(ម៉ាថាយ 6:23)។
ចូរបើកទ្វារចិត្តថ្វាយព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទ្រង់យាងចូលមកបញ្ចប់ភាពងងឹតរបស់យើងរាល់គ្នា ដែលជាការស្នើរសុំយ៉ាងអស្ចារ្យនៅថ្ងៃបុណ្យណូអែលនេះ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា “ចូរអ្នករាល់គ្នាជឿដល់ពន្លឺ កំពុងដែលនៅមាននៅឡើយចុះ ដើម្បីឱ្យបានធ្វើជាកូនពន្លឺ …ខ្ញុំបានមកក្នុងលោកីយជាពន្លឺភ្លឺ ដើម្បីកុំឱ្យអ្នកណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ នៅក្នុងសេចក្តីងងឹតឡើយ”(យ៉ូហាន 12:36,46)។
ច្រកចេញពីភាពងងឹតខាងឯវិញ្ញាណ គឺត្រូវដើរនៅក្នុងពន្លឺជាមួយព្រះអម្ចាស់។ —David McCasland
ធ្វើការជាប់ជានិច្ច
កូនៗខ្ញុំ បានកំពុងតែយកសំរាមរបស់ពួកគេគ្រវែងចោល ក្បែរកន្លែងលក់អាហារ មួយកន្លែង ។ មានបុរសម្នាក់ស្ទើរតែបានរត់បុកប៉ះត្រូវកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំ ហើយកូនប្រុសប្អូន បាននិយាយសើចសប្បាយលេងថា “ប្រហែលជាបុរសម្នាក់នេះ បានលួចរបស់អ្វីមួយហើយមើលទៅ” ។ ខ្ញុំគិតឃើញថា ខ្ញុំគួរតែប្រើរឿងនេះ ជាឱកាសបង្ហាត់បង្រៀនដល់ពួកគេ ហើយខ្ញុំបាននិយាយថា “ការហ្នឹងឯង ជាអ្វីដែលព្រះគម្ពីរហៅថា ជាការជំនុំជំរះនោះ”។ កូនខ្ញុំបានសួរខ្ញុំទាំងទឹកមុខញញឹមថា “ហេតុអ្វីបានជាអ្នកម៉ាក់តែងតែបង្រៀនខ្ញុំយ៉ាងដូច្នោះ?” ក្រោយពេលខ្ញុំបានសើចចប់ហើយនោះខ្ញុំបានប្រាប់ទៅកូនខ្ញុំថា ម៉ាក់នឹងមិនដែលឈប់ឃ្វាលពួកកូនៗ នោះទេ ។
លោកសាវ័កប៉ូល បានបង្រៀនដល់ចាស់ទុំនៅក្នុងពួកជំនុំអេភេសូរថា អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវឈប់សំរាក់ពីការឃ្វាលប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ(កិច្ចការ 20)។ ដ្បិតលោកបានដឹងថា មានគ្រូខុសឆ្គងជាច្រើន ព្យាយាមទាញនាំពួកជំនុំឱ្យទៅតាមគេវិញ(ខ.29) អ្នករាល់គ្នាត្រូវខំការពារ ពួកជំនុំចេញពីពួកអ្នកខុសឆ្គងទាំងនោះ។ ហេតុនេះ អ្នកដឹកនាំពួកជំនុំទាំងឡាយអើយ ចូរមើលថែប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយបង្រៀនពួកគេខាងវិញ្ញាណ នាំមុខពួកគេដោយសុភាព និងប្រមានពួកគេដោយម៉ាត់យ័ត្ន។ ត្រូវប្រាប់ពីព្រះគ្រីស្ទដែលបានទិញពួកគេមក ដោយបង់ព្រះជន្មនៅលើឈើឆ្កាង រកអ្វីមកកាត់ថ្លៃមិនបានឡើយ(ខ.28)។
អ្នកដឹកនាំពួកជំនុំគ្រប់រូប មានការទទួលខុសត្រូវយ៉ាងសម្បើម ដើម្បីមើលថែរព្រលឹងយើងរាល់គ្នា ហើយពួកគាត់នឹងរៀបរាប់ពីកិច្ចការ ដែលបានធ្វើនៅកណ្តាលចំណោមយើងរាល់គ្នា ទូលដល់ព្រះអម្ចាស់វិញ។ ចូរយើងរាល់គ្នានាំយកសេចក្តីអំណរសំរាប់អ្នកមើលថែទាំងនោះ ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងភាពស្មោះត្រង់ និងភាពជាអ្នកដឹកនាំដ៏ល្អរបស់ពួកគេ ដោយការស្តាប់តាម និងចុះចូលគ្រប់ជំពូក(ហេព្រើរ 13:17)។
យើងនាំគ្នារួមចិត្តគំនិត និងព្រួតដៃគ្នាដើម្បីភ័ក្តីភាព ចំពោះព្រះរាជបញ្ផាររបស់ព្រះអម្ចាស់ យើងជ្រោងគ្នាទៅវិញទៅមកដើម្បីឈានទៅរកបទដ្ឋានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គ្រប់កិច្ចការទាំងអស់នេះ ទាមទារឱ្យមានការទុកចិត្ត…
មិនអីទេ
ថ្មីៗនេះ ប្តីរបស់ខ្ញុំ ហើយនិងខ្ញុំ បានជួបមនុស្សកំលោះម្នាក់ដែលធ្លាប់ស្គាល់គ្នាកាលពីមុនមក។ ពួកយើងបានស្គាល់គាត់ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកហើយ តាំងពីគាត់នៅក្មេងៗមកម៉្លេះ។ ពួកយើងបានសំណេះសំណាលគ្នាពីកម្មវិធីបុណ្យ ណូអែលយ៉ាងជក់ចិត្ត នៅពេលម៉ាថាយបានប្រើសំលេងសាប្រាណូបុរសដែលល្អឥតខ្ចោះ ច្រៀងចំរៀងបទ “មិនអីទេ” ដែលជាស្នាដៃនិពន្ឋដោយ Wayne Kirkpatrick and Michael W. Smith។ បទនេះច្រៀងបានយ៉ាងពិរោះ ណាស់ ហើយក៏ជាការចងចាំមួយយ៉ាងអស្ចារ្យដែរ ។
មិនអីទេ មិនអីទេ
ចូរតម្លើងសំលេងរបស់អ្នក ហើយច្រៀងចុះ
ពីព្រោះអេម៉ាញ៉ូអែលប្រសូតហើយ
ប្រសូតមកជាព្រះអម្ចាស់ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង។
ច្រៀងថា ហាលេលូយ៉ា ច្រៀងថា ហាលេលូយ៉ា មិនអីទេនៅក្នុងចិត្ត។
ពេលស្តាប់ពាក្យគ្រប់ម៉ាត់នៃបទចំរៀងនេះ នៅថ្ងៃបុណ្យណូអែល ធ្វើឱ្យយើងគ្រប់រូបស្រាកស្រាន្តនៅក្នុងចិត្តច្រើនណាស់។ ប៉ុន្តែ ក៏មានមនុស្សមួយចំនួនមិនបានជក់ចិត្តគំនិតពីអត្ថបទចំរៀងនេះទេ ពីព្រោះការរស់នៅរបស់គេ កំពង់ស្ថិតនៅក្នុងភាពច្របូកច្របល់។ ពួកគេធ្លាប់បានឆ្លងកាត់រឿងជាច្រើនដូចជា បាត់បងនូវសេចក្តីស្រឡាញ់ គ្មានការងារធ្វើ មានជម្ងឺធ្ងន់ធ្ងរ ឬក៏មានទុក្ខក្រៀមក្រំនៅក្នុងចិត្តគ្មានថ្ងៃណាបានធូរស្បើយឡើយ។ ក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេបានស្រែកយំខ្លាំងៗថា “មិនមានអ្វីល្អទាល់តែសោះសំរាប់រូបខ្ញុំ!”
យើងរាល់គ្នាដែលមកអបអរសាទរខួបកំណើតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ទោះជាមានស្រមោលអតីតកាលខ្មៅងងឹតនៅជាប់ព្រលឹងរបស់យើងយ៉ាងណាក៏ដោយ នោះគ្រប់យ៉ាងមិនអីទេដោយសារតែមានព្រះគ្រីស្ទ។ យើងរាល់គ្នាមិននៅឯកកោរ ក្នុងការឈឺចាប់របស់យើងតែម្នាក់ឯងទៀតទេ។ ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅក្បែរយើង ហើយសន្យាថាមិនបោះបង់យើងចោលឡើយ(ហេព្រើរ 13:5)។ ទ្រង់សន្យាថា ទ្រង់ផ្តល់ព្រះគុណរបស់ទ្រង់ល្មមដល់យើងរាល់គ្នា(២កូរិនថូស 12:9)។ ព្រះទ្រង់សន្យាទៀតថា ទ្រង់នឹងបំពេញគ្រប់ទាំងអស់ ដែលយើងរាល់គ្នាត្រូវការ(ភីលីព 4:19)។ ព្រះអង្គក៏បានសន្យាដែរថា ទ្រង់ឱ្យជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់យើងរាល់គ្នា…
ដំណើរឆ្ពោះទៅបុណ្យណូអែល
តើមានចំងាយផ្លូវប៉ុន្មាន ពីណាសារ៉ែតទៅភូមិបេថ្លេហឹម? បើសិនអ្នកនៅភិន្ន ស៊ីលវ៉ែនញៀ និងអាមេរិច រវាងតំបន់ទាំងពីរនេះ វាមានចំងាយផ្លូវប្រហែលជា 9ម៉ៃយ ហើយចំណាយពេល១០នាទីបើជិះរថយន្ត។ យ៉ាងណាម៉ិញ បើអ្នកនៅណាសារ៉ែតស្រុកកាលីឡេ ហើយកំពុងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវទៅភូមិបេថ្លេហឹម ជាមួយប្រពន្ឋពោះធំដូចជាករណីលោកយ៉ូសែប នោះប្រហែលជាមានចំងាយ 80ម៉ៃយ ។ ចំងាយផ្លូវនេះប្រហែលជាលោកយ៉ូសែប និងនាងម៉ារា បានចំណាយពេលអស់មួយសប្តាហ៍ ហើយពេលមកដល់អ្នកទាំងពីរមិនអាច រកបានសណ្ឋាគាស្នាក់នៅទៀត។ ចុងបញ្ចប់ លោកយ៉ូសែប អាចរកបានតែក្រោលសត្វសំរាប់ស្នាក់នៅតែប៉ុណ្ណោះ ហើយក៏ជាទីកន្លែងដែលនាងម៉ារី បានប្រសូត “បុត្រាដំបូងគេរបស់នាងដែរ”(លូកា 2:7)។
សូម្បីយ៉ាងនោះក្តី ចំងាយផ្លូវធ្វើដំណើររបស់ព្រះឱរស់យេស៊ូវ គឺមានចំងាយឆ្ងាយជាង80ម៉ៃយទៅទៀត។ ទ្រង់បានលៈចោលស្ថានសួគ៍ ជាកន្លែងដែលទ្រង់គង់ខាងស្តាំព្រះវបីតា មកឯលោកីយ៍នេះ ទាំងប្រសូតមកជាមនុស្សយើងទៀតផង។ ព្រះទ្រង់ត្រូវបានគេបោះភ្ផាប់នៅលើឈើឆ្កាងរហូតដល់សុគត ហើយត្រូវបានគេបញ្ចុះនៅក្នុងផ្នូរ។ តែដំណើររបស់ទ្រង់មិនទាន់បញ្ចប់ទេ ទ្រង់បានច្បាំងឈ្នះសេចក្តីស្លាប់ ហើយមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ក៏គង់នៅកណ្តាលចំណោមមនុស្សយើងម្តងទៀត ហើយទ្រង់បានយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៍វិញ។ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក្តី ដំណើររបស់ទ្រង់នៅតែមិនទាន់ចប់ទៀត នៅថ្ងៃណាមួយទ្រង់នឹងយាងមកលោកីយ៍ម្តងទៀតក្នុងសណ្ឋានជាស្តេចលើអស់ទាំងស្តេច ហើយជាព្រះលើអស់ទាំងព្រះ។
ដូច្នេះខណៈពេលយើងធ្វើដំណើរ សំរាប់បុណ្យណូអែលនៅក្នុងខែនេះ នោះចូរសញ្ចឹងគិតពីដំណើរព្រះយេស៊ូវ ដែលបានរៀបចំសំរាប់យើងគ្រប់រូប។ ទ្រង់បានលៈចោលស្ថានសួគ៍មកយកនិស្ស័យជាមនុស្សនៅផែនដីដើម្បីសុគតសំរាប់យើង និងបើកផ្លូវសង្គ្រោះតាមរយះការសុគតរបស់ទ្រង់នៅលើឈើឆ្កាង និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ដែលប្រកបទៅដោយសិរីរុងរឿង។ សូមសរសើរព្រះនាមទ្រង់ សំរាប់ថ្ងៃបុណ្យមុនដំបូងគេបង្អស់! —Dave Egner
ចូរសង្ឃឹមក្នុង ព្រះជាម្ចាស់
ខណៈពេល ដែលខ្ញុំបានបើកឡានចេញពីពិធីបុណ្យណូអែលនៅល្ងាចមួយ នោះក្រុមគ្រួសារខ្ញុំ ហើយនិងខ្ញុំបានជិះទៅក្បែរព្រះវិហារមួយនៅជនបទ ដែលបានក្រសោប ដោយផ្ទាំងព្រិលពាសពេញ ហើយនៅចន្លោះនោះគេឃើញមានពន្លឺព្រិចៗជះចេញ មកក្រៅ។ បើមើលពីចម្ងាយទៅ ខ្ញុំអាចដឹងថា វាជាការឈប់សម្រាកបុណ្យ ។
ខ្សែអំពូលភ្លើងពណ៌សបានបង្កើតជាទំរងអក្សធំថា ៖H-O-P-E ប្រែថាសង្ឃឹម ។ ពន្លឺដែលជះចេញមកពីពាក្យទាំងនេះចូលទៅក្នុងភាពងងឹកបានរំលឹកខ្ញុំថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាតួនៃក្តីសង្ឃឹម ហើយទ្រង់តែងតែគង់នៅជាក្តីសង្ឃឹមសំរាប់មនុស្សជាតិទាំងអស់ជាដរាប។
មុនពេលព្រះយេស៊ូវប្រសូត បណ្តាជនបានសង្ឃឹមដល់ព្រះមេស៊ី ដ្បិតអី មានតែទ្រង់ទេអាចទទួលយកនូវអំពើបាបរបស់ពួកគេ ហើយនឹងអាចសុំការអត់ទោសពីព្រះជាម្ចាស់ក្នុងនាមរបស់ពួកគេផងដែរ(អេសាយ 53:12)។ ពួកគេបានសង្ឃឹមថា ព្រះមេស៊ីនឹងប្រសូតមកតាមរយៈនាងព្រហ្មចារី ហើយនាងនឹងប្រសូតបានបុត្រា ១ នៅភូមិបេថ្លេហឹម ត្រូវថ្វាយព្រះនាមថា អេម៉ាញូអែល “ព្រះគង់ជាមួយ”(7:14)។ នៅយប់ដែលព្រះយេស៊ូវ បានប្រសូតមក សេចក្តីសង្ឃឹមរបស់ពួកគេបានសម្រេច(លូកា 2:1-14)។
ទោះបីជា យើងមិនបានមកទាន់កាលព្រះយេស៊ូវប្រសូតមកជាព្រះឱរស់យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គនៅតែជាប្រភពនៃសេចក្តីសង្ឃឹមដដែល។ យើងទន្ទឹងរង់ចាំនូវការយាងមកជាលើកទី២(ម៉ាថាយ 24:30) យើងបានដឹងជាមុនថា ព្រះទ្រង់នឹងរៀបចំកន្លែងនៅស្ថានសួគ៌សំរាប់យើង(យ៉ូហាន 14:2) ហើយនឹងបានរស់នៅជាមួយទ្រង់ ក្នុងទីក្រុងបរិសុទ្ឋ(ថែស្សាឡូនិចទី១ 4:16)។ ក្នុងនាមយើងជាគ្រីស្ទាន យើងអាចសម្លឹងឆ្ពោះទៅមុខ ពីព្រោះ បុត្រតូចនោះគឺជាអ្នកគ្រប់គ្រង ហើយមកដល់ពេលនេះទៀត ទ្រង់នៅតែជាអ្នកគ្រប់គ្រងដដែល“ជាព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ ជាក្តីសង្ឃឹមរបស់យើងរាល់គ្នា”(ធីម៉ូថេទី១ 1:1)។ _Jennifer Benson Schuldt
ជៀសវាងសំបក
ហ្អា៎ ជីវិតសត្វជ្រូក! ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ វាគ្មានអ្វីធ្វើទេ វាគិតតែននាលនៅក្នុងភក់ ហើយនិងស៊ីអាហារយ៉ាងសប្បាយចិត្ត។ តើពួកវាស៊ីអ្វីខ្លះ! ស្លឹកពោត ស្រួយ ឬក៏ស៊ីអាហារដែលនៅសល់ពីផ្ទះបាយ ។
តើជារឿងល្អឬ? មិនល្អ? ប្រហែលជារឿងមិនល្អចំពោះរឿងកូនពៅវង្វេងទេមើលទៅ ។
គាត់បានញ៉ាំអាហារជាមួយសត្វជ្រូក តែពីមុនគាត់មានគ្រាយ៉ាងកក់ក្តៅ មានមរតមានតម្លៃ មានឪពុកពេញដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ មានអានាគតភ្លីស្វាង ហើយប្រហែលជាមានអាហារល្អបរិភោគដែរ។ ប៉ុន្តែការទាំងនេះ នៅតែមិនល្មមចិត្តគាត់សោះ។ គាត់ចង់រកក្តីសប្បាយ។ គាត់ចង់គ្រប់គ្រងជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ និងធ្វើអ្វីៗតាមតែគាត់ប្រាថ្នាចង់បាន។ វាបានលទ្ឋផលមកវិញ គឺញ៉ាំអាហារជ្រូក ។
ល្គឹកណា មនុស្សជំទង់មិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះដំបូន្មានឪពុកម្តាយ និងសេចក្តីបង្រៀនពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះប្រហែលជាជួបប្រទះនឹងលទ្ឋផលស្រដៀងនេះ។ រឿងដែលតែងតែធ្វើឱ្យខ្ញុំតក់ស្លត់ទៅទៀត នៅពេលអ្នកណាម្នាក់អះអាងថា ខ្លួនស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ តែរស់នៅមិនតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
មិនថា ពួកគេជ្រើសរើសធ្វើបាបខាងផ្លូវភេទ ប្រព្រឹត្តសារធាតុញៀនផ្សេងៗ លោភចង់បាន ឬក៏រឿងមិនល្អផ្សេងៗទៀត ព្រមទាំងធ្វើសកម្មភាពណាមួយដែលបោះបង់ចោលព្រះជាម្ចាស់ នោះនឹងមានហានិភ័យយ៉ាងអាក្រក់នៅទីបញ្ចប់។
ប្រសិនបើយើងនៅតែមិនដឹងច្បាស់ពីក្រមសិលធម៍ក្នុងព្រះគម្ពីទេ ហើយធ្វេស ប្រហែសនូវទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះជាម្ចាស់ នោះបញ្ហាប្រាកដជាសំដៅមកយើងជាមិនខាន។ លោកលូកាប្រាប់យើងថា មនុស្សជំទង់នឹងបានកែរប្រែនូវរឿងអ្វី មួយឱ្យប្រសើរឡើងវិញ បន្ទាប់ពីគាត់ភ្ញាក់ដឹងខ្លួនដោយខ្លួនឯង(លូកា 15:17)។ ចូររក្សានូវចិត្តគំនិតរបស់អ្នក និងរស់ នៅថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ ដោយស្ថិតនៅក្រោមការណែនាំពីព្រះបន្ទូលទ្រង់ យ៉ាងហោចណាស់ អ្នកនឹងមានអាយុវែងដែរ ។…
មុខងារផ្គត់ផ្គង់
នៅពេលលោកសាវ័កប៉ូលបានផ្តល់ដំបូន្មានមួយចំនួន ស្តីពីការហ្វឹកហាត់សេចក្តីជំនឿ របស់យើងរាល់គ្នាយ៉ាងដូចម្តេច ក្នុងនាមជាអវយវះនៃរូបកាយរបស់ព្រះគ្រីស្ទ (រ៉ូម 12:3-8) ហើយលោកបានបញ្ផាក់យ៉ាងច្បាស់លាស់ ពីគុណតម្លៃនៃមុខងារផ្គត់ផ្គង់ទៀតផង។ លោកបានចាប់ផ្តើម ដោយប្រើពាក្យថា យើងរាល់គ្នាគួរតែ គំនិតយោបល់ផ្ទាល់ខ្លួន(ខ.3)ហើយលោកបានបញ្ផាក់បន្ថែម ចូរគិតបែបឱ្យមានគំនិតនឹងធឹង និងស្រឡាញ់ឥតពុតមាយា ៖ “ខាងឯសេចក្តីស្រឡាញ់ជាបងប្អូន នោះចូរមានចិត្តថ្នមគ្នាទៅវិញទៅមកចុះ ខាងឯសេចក្តីរាប់អាន នោះឱ្យខំរាប់អានគេជាមុន” (ខ.10)។ ឬដូច J. B. Phillips បកប្រែឃ្លានេះថា “ចូរឱ្យអ្នកដទៃជឿទុកចិត្តដោយសុខចិត្ត” ។
ដែលមានអំណោយទាន និងសមត្តភាពផ្សេងៗរបស់យើង ដែលបានប្រទានមកយើង ដោយព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយត្រូវប្រើប្រាស់តាមខ្នាតនៃសេចក្តី ជំនឿ(ខ.3,6) ក្នុងន័យស្រឡាញ់ និងបំរើព្រះគ្រីស្ទ មិនមែនសំរាប់សម្គាល់លក្ខណះបុគ្គលឡើយ ។
សូមឱ្យព្រះជាម្ចាស់អនុញ្ញាតឱ្យយើងមានសមត្តភាពផ្គត់ផ្គង់នូវកិច្ចការណាមួយ ដែលព្រះទ្រង់ត្រាស់ហៅយើង។ គោលដៅធំបំផុត គឺជាសិរីល្អរបស់ទ្រង់ មិនមែនប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងទេ ។—David McCasland
មេសេះ និងក្មេងប្រុស
នៅពេលខ្ញុំអាយុបាន 5ឆ្នាំ ឪពុករបស់ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តថា ខ្ញុំត្រូវមានសេះមួយក្បាលផ្ទាល់ខ្លួន សំរាប់មើលថែរ។ ដូច្នេះ គាត់បានទិញមេសេះចំណាស់មួយក្បាល ហើយដឹកមកផ្ទះប្រគល់ឱ្យខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានដាក់ឈ្មោះមេសេះនោះថា ឌីឃ្សី។ ឌីឃ្សី គឺជាសត្វគួរឱ្យខ្លាចសំរាប់ក្មេងដែលមានអាយុស្របាលហ្នឹង ហើយមានមាឌតូចល្អិត។ គ្មានកែបតូចល្មម និងគ្មានឈ្នាន់កែបខ្លីល្មមសំរាប់ខ្ញុំជិះទេ ដូច្នេះខ្ញុំជិះសេះគ្មានកែបគ្រប់ពេល ។
ឌីឃ្សី មានមាឌក្រម៉ាប់ៗ មានន័យថា ជើងរបស់ខ្ញុំកន្ឋែកត្រង់នៅលើខ្នងសេះ វាមានភាពលំបាកខ្លាំងពេលដែលជិះច្រកគៀវ។ នៅពេលណាដែលខ្ញុំធ្លាក់ពីលើខ្នងសេះ ឌីឃ្សីឈប់យ៉ាងស្រួល ហើយក្រឡេកមើលខ្ញុំ និងរងចាំខ្ញុំមួយសន្ទុះ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំព្យាយាមឡើងជិះម្តងទៀត។ ការនេះបានធ្វើឱ្យខ្ញុំស្ញើចសរសើរនូវលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់វា គឺវាមានសេចក្តីអត់ធ្មត់យ៉ាងអស្ចារ្យ។
ម៉្យាងទៀតខ្ញុំមានសេចក្តីអត់ធ្មត់តិចជាងឌីឃ្សី។ វាធុញទ្រាន់ចំពោះអាម្មរណ៍ ឆេវឆាវដូចក្មេងរបស់ខ្ញុំ ដោយចេះទាំងទ្រាំទ្រ និងអត់ធ្មត់គ្រប់យ៉ាង មិនចេះសងសឹកម្តងណាឡើយ។ ខ្ញុំប្រាថ្នាចង់ឱ្យខ្លួនខ្ញុំមានសេចក្តីអត់ធ្មត់ដូចជាឌីឃ្សីដែរ ដើម្បីឱ្យខ្ញុំមើលរំលងហួសពីចិត្តប្រកាន់ខឹងឬចិត្តប្រទូសរាយ។ ខ្ញុំបានសួរខ្លួនខ្ញុំថា “តើខ្ញុំមានប្រតិកម្មយ៉ាងដូចម្តេច នៅពេលអ្នកណាម្នាក់ចេះតែធ្វើឱ្យខ្ញុំខឹងសំបា?” តើខ្ញុំគួរតែតបឆ្លើយដោយការបន្ទាបខ្លួនឱនលំទោន ហើយនិងអត់ធ្មត់ឬ? កូល៉ុស 3:12។ ឬដោយការមិនអត់ឱនឱ្យបាន និងការឈឺចាប់?
ចូរមើលរំលងពីការសងសឹក។ ចូរអត់ទោសឱ្យបាន70គុណ7ដង។ ចូរទ្រាំទ្រជាមួយគុណវិបត្តិ និងភាពបរ៉ាជ័យ។ ចូរបង្ហាញនូវចិត្តមេត្តា សប្បុរសចំពោះអស់អ្នកដែលធ្វើឱ្យយើងក្តៅក្រហាយខ្លាំង។ ចូរបង្កើននូវការគ្រប់គ្រងព្រលឹងរបស់យើង នេះគឺជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ —David Roper
នំភីហ្សាឥតគិតលុយ
លុយកាក់ខ្សត់ខ្សោយបន្តិច នៅពេលអ្នករាល់គ្នានៅជានិស្សិតសកលវិទ្យាល័យ។ ដូច្នេះ កាលណាមានអាហារញ៉ាំឥតគិតលុយ នោះនឹងឃើញវត្តមាននិស្សិតជាច្រើន នៅទីនោះគ្រប់ពេលវេលា គ្រប់ទីកន្លែង ។ ប្រសិនបើក្រុមហ៊ុនមួយចង់ជ្រើសរើសបុគ្គលិកថ្មី និងចង់ទាក់ទាញនិស្សិតក្មេងៗនៅក្នុងបរិវេណសកលវិទ្យាល័យឱ្យមកធ្វើបទបង្ហាញ គឺត្រូវផ្តល់ឱ្យពួកគេនូវនំភីហ្សាដោយឥតគិតលុយ។ និស្សិតមួយចំនួនរង់ចាំធ្វើបទបង្ហាញ សំរាប់តែនំភីហ្សាតែប៉ុណ្ណោះ ក្រោយពេលធ្វើបទបង្ហាញចប់។ មើលទៅអាហារនៅក្នុងថ្ងៃនេះ ហាក់ដូចជាសំខាន់ខ្លាំងជាងការងារសំរាប់ពេលអនាគតទៅទៀត ។
ព្រះយេស៊ូវបានចំអែតមនុស្ស5000នាក់ ហើយ នៅថ្ងៃបន្ទាប់មានមនុស្សជាច្រើនបានតាមរកទ្រង់(យ៉ូហាន 6:10-11,24-25)។ ព្រះទ្រង់បានមានបន្ទូលជំទាស់នឹងពួកគេថា “អ្នករាល់គ្នារកខ្ញុំ មិនមែនដោយព្រោះបានឃើញទីសំគាល់ទេ គឺដោយព្រោះតែបានបរិភោគនំប៉័ងឆ្អែតប៉ុណ្ណោះ”(ខ.26)។ ចំពោះមនុស្សមួយចំនួន អាហារពិតជាសំខាន់ជាងជីវិតអស់កល្ប ដែលព្រះយេស៊ូវបានបូជាព្រះកាយទ្រង់ទៅទៀត។ ព្រះទ្រង់បានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេថា ទ្រង់គឺជា “នំប៉័ងរបស់ព្រះជាម្ចាស់… ព្រះអង្គដែលយាងចុះពីស្ថានសួគ៍មក ព្រមទាំងប្រទានឱ្យមនុស្សលោកបានជីវិតផង”(ខ.33)។ អ្នកខ្លះមិនបានជឿ និងទទួលយកការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ទេ ថែមទាំង“ដកខ្លួនថយចេញ មិនតាមទ្រង់ទៀតផង”(ខ.66)។ ពួកគេចង់បានអាហារ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនចង់បានទ្រង់ទេ ចុះតើមានអ្វីដែលដំរូវឱ្យពួកគេដើរតាមទ្រង់ទៅហ្ន៎។
ថ្ងៃនេះព្រះយេស៊ូវហៅយើងមកឯទ្រង់ នោះមិនមែនទទួលយកព្រះពរនៅក្នុងព្រះហស្តទ្រង់ទេ ប៉ុន្តែ មកដើម្បីទទួលយកនូវជីវិតអស់កល្ប ហើយនិងដើរតាមទ្រង់ ទ្រង់គឺជា“នំប៉័ងរបស់ព្រះជាម្ចាស់” ។ —Anne Cetas
ការកើនឡើងនូវភាពប្រទូសរាយ
ការធ្វើដំណើរថ្មីៗនេះ មានអ្នកបំរើការតាមយន្តហោះម្នាក់បានសួរខ្ញុំថា ខ្ញុំធ្វើដំណើរតាមជើងយន្តហោះជាញឹកញាប់ទេ។ ពេលនោះខ្ញុំបានឆ្លើយថា ខ្ញុំបានធ្វើដំណើរជាញឹកញាប់មែន ហើយគាត់បានសួរទៀតថា“ក្នុងខែថ្មីៗនេះ តើលោកចាប់អារម្មណ៍ថា នៅលើយន្តហោះជាច្រើនមានមនុស្សចេះតែរករឿងឈ្លោះ និងឈ្លានពានលើអ្នកដទៃ កាន់តែកើនឡើងៗដែរឬទេ?” ខ្ញុំក៏បានយល់ព្រមជាមួយនឹងគាត់ពីរឿងនេះផងដែរ។ ពួកយើងក៏បានបន្តជជែកគ្នាពីអ្វីខ្លះដែលអាចជួយដោះស្រាយរឿងហេតុដែលបានកើតឡើងនេះបាន។ មានកត្តាជាច្រើនដូចជា បង្កើនកំលាំងសន្តិសុខ តម្លើងថ្លៃជាងនេះ បន្ថែមសេវាកម្មបំរើពីបីមុខទៀត និងបង្កើតការអាក់អន់ចិត្តពេលធ្វើដំណើរ។ ជាក់ ស្តែងណាស់ ការសន្ទនារបស់ពួកយើង ត្រូវបានអ្នកធ្វើដំណើរម្នាក់បានកាត់ផ្តាច់ ដោយសារគាត់ប្រកែកមិនព្រមអង្គុយកៅអីរបស់ខ្លួនដែលបានកំណត់រួច ពីព្រោះគាត់ចូល ចិត្តអង្គុយកន្លែងរបស់អ្នកដទៃជាការប្រសើរជាង!
នៅពេលយើងរាល់គ្នា ជួយប្រទះនូវកំហឹង ហើយនិងការរករឿងប្រទូស នោះអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវត្រូវខំឱ្យក្លាយជាអ្នកសន្តិភាព។ លោកប៉ូលបានសរសេរសំបុត្រទៅឱ្យពួកជំនុំនៅក្នុងទីក្រុងរ៉ូម ដោយការជំរុញលើកទឹកចិត្តពីការនេះថា “ខាងឯពួកអ្នករាល់គ្នា នោះឱ្យខំនៅជាមេត្រីនឹងមនុស្សទាំងអស់ចុះ បើសិនជាបាន” (រ៉ូម 12:18)។ តើវាមានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេច? ចំពោះរឿងមួយនេះ វាមានអត្ថន័យថា យើងគ្រប់រូបត្រូវតែចេះគ្រប់គ្រងនូវអ្វីដែលយើងអាចគ្រប់គ្រងបាន ។ យើងមិនអាចគ្រប់គ្រងនូវអាកប្បកិរិយារបស់អ្នកដទៃបានឡើយ ប៉ុន្តែយើងចេះគ្រប់គ្រងនូវការតបតរបស់យើងបាន។
នៅពេលណាយើងជួបប្រទះនូវកំហឹង ឬអកប្បកិរិយាសន្សំរឿងដែលបានកើតមាននៅជុំវិញយើង នោះយើងអាចបង្ហាញចេញនូវចិត្តមេត្រីភាព ដោយការឆ្លើយតបយ៉ាងគួរសមជាមួយនិងកិរិយាមាយាទសន្សំសុខ។ ក្នុងន័យបែបនេះ យើងនឹងបង្ហាញឱ្យឃើញនូវឥរិយាបថរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ក្នុងពិភពលោកដែលពោពេញទៅដោយការប្រទូសរាយយ៉ាងជោរជន់ ។ –Bill Crowder